بسم الله الرّحمن الرّحیم

در توصیف جزیره کیشمیان شب، شب دیجور نور را دیدمکلیم طُوْر تجلّی طور را دیدمدرخت سبزِ شگفت آورِ مقدّس لوردرخت های کُنار و کهور را دیدمبه هر کرانه در آن جلوه زار رو کردمشکوه دیدومک در عبور را دیدم۱به جای جای جزیره نظام حاکم راوجود ناظم و نظم امور را دیدمتنقلات خوری های رسم گرگاعومیان حلقه ی اطفال شور را دیدم۲مُضیف ختم و غذای «صواب میّت» رافرشته فرشه ی سور و سرور را دیدم۳تلاش مردم در حال صید را آریبه روی عرشه تقلّای تور را دیدمکنار دست و دلِ نوعروس و نوزادانجفیرهای نثار و نثور را دیدم۴هزار گونه گلِ نوشکفته و تازههزار گونه گلِ نوظهور را دیدمصدای پچ پچ باران و دانه های سپیدکلام سبز سلیمان و مور را دیدمهزار منظره ی بکرِ بی هیاهو راهزار منظره ی سوت و کور را دیدمدگر چه دیدم؟ هر چه به چشم می آمد نگاه کردم، نزدیک و دور را دیدمبزرگ پرچمِ ایرانِ پاکِ اسلامیدرفش پارسیان غیور را دیدمدیار زیر زمینیِ محشرِ کاریزبه زیر سنگ حضور بلور را دیدمچه بود نغمه ی آن خطّه ی خیال انگیزکه گوشه گوشه ی ماهور، هور را دیدمبه رقم هرچه کلان شهر، هر چه خشک و خرابهوای پاک هوای نمور را دیدمبه روی طاقچه ی ذهن آن کهن خان بسم الله الرّحمن الرّحیم ...

برای حضرت خدیجه سلام الله علیهاشکوه مطلق طوبایی اش نهال نداشتکمال بود کمالی که فصل کال نداشتبزرگ بود بزرگ از همان طفولیّتبزرگ بود زمانی که سن و سال نداشت! مردّدم بنویسم که مثل خورشید استکه یاد روشن او در دلم زوال نداشتمردّدم بنویسم که مثل خورشید استمگر نگفت پیمبر که او مثال نداشت چه بود قصه ی دلدادگی و دلداری؟به جز خیال محمد دگر خیال نداشتکسی شبیه محمد به مقصد و مقصودبه راز وحی، به سرچشمه اتصال نداشتبه مهربانی احمد نبود هیچ کسیکه چشمه نیز چنین خلقتی زلال نداشت سپرد دل به محمّد، به فخر عالمیانچنان خدیجه کسی عشق ایده آل نداشتاگر نبود خدیجه، نبود زهراییاگر نبود خدیجه، رسول آل نداشتدرست در وسط صحن خانه گم می شد... میان خیل ملائک، اگر چه بال نداشت! چنان به در زدن دست ها تفقد داشتکه در گذار و گذر سائلی سوال نداشتهرآنچه داشت نثار عقیده کرد و گذشتنظر به هیچ کسی غیر ذوالجلال نداشتچنان موانستی با خدای سبحان داشتکه روز وصل دل آشوبی وصال نداشت#مهرداد_مهرابیخرداد۱۳۹۶ بسم الله الرّحمن الرّحیم ...

برای واقعه ی غدیر خمچون رود پشت صخره همانا نمانده انددر پیچ و تاب گردنه ها جا نمانده اندبا سر دویده اند پی کاروانیانیعنی که لنگ همدلی پا نمانده اندآنان که پیروان سخن های فطرتندیک لحظه بر عقیده ی آبا نمانده انددل های مومنان پس از آن خطبه ی فصیحدر شبهه ی معانی مولا نمانده اندبر انتخاب روشن خود سایه کرده اندحیران در این تشتت آرا نمانده اندبا کل به صلح بودنشان نقل دیگری است...در گیر و دار معرکه خنثی نمانده اندحق گفته اند با همه با رأس با رئیسدلواپس حقوق و مزایا نمانده اندحق را گرفته اند و دویدند در پی اشعاطل پی ضمانت اجرا نمانده اندچشمی فقط به دست خداوند داشتندخیره به دست مردم دنیا نمانده اندهم دیده اند دست که بالا گرفته شدهم بی خبر ز عالم بالا نمانده اندرو کرده اند هر چه که در چنته داشتندچشم انتظار روز مبادا نمانده اندبیرون زدند از دل این نفس تو به تودر سرسرای مکر زلیخا نمانده اندحرفی نمی زدند که از عمق جان نبودقومی که در زمان عمل وا نمانده اندآنان که وحی را تب هذیان نگفته اندتاریک با چراغ وصایا نمانده اندقومی چنان و قوم دگر ناطقند اگردر نطقشان مُعطل معنا نمانده اند!مانده هنوز بر سر خُم ر بسم الله الرّحمن الرّحیم ...